3 Wykrywanie niskopoziomowe

Przegląd

Wykrywanie niskopoziomowe umożliwia automatyczne tworzenie pozycji, wyzwalaczy i wykresów dla różnych elementów hosta. Na przykład, Zabbix może automatycznie rozpocząć monitorowanie systemów plików i interfejsów sieciowych maszyny, bez konieczności ręcznego tworzenia pozycji dla każdego systemu plików czy interfejsu. Dodatkowo istnieje możliwość takiego skonfigurowania Zabbix, by usuwał automatycznie zbędne elementy bazując na aktualnych wynikach wykrywania.

W Zabbix, dostępne są od razu trzy typy wykrywania pozycji:

• wykrywanie systemów plików;
• wykrywanie interfejsów sieciowych;
• wykrywanie OID SNMP.

Użytkownik może wprowadzić swój własny typ wykrywania, z wykorzystaniem protokołu JSON.

Ogólny schemat procesu wykrywania jest następujący.

Najpierw użytkownik tworzy regułę wykrywania w kolumnie "Konfiguracja" → "Szablony" → "Wykrywanie". Reguła wykrywania zawiera (1) pozycje, które wykrywają niezbędne elementy (na przykład, systemy plików czy interfejsy sieciowe) oraz (2) prototypy pozycji, wyzwalaczy i wykresów, które powinny być utworzone na podstawie tych pozycji.

Pozycja, która wykrywa wymagane elementy jest jak zwykła pozycja w innych miejscach: serwer pyta agenta Zabbix (lub inny ustawiony typ pozycji) o wartość pozycji, agent odpowiada wartością tekstową. Różnica polega na tym, że odpowiedź agenta powinna zawierać listę wykrytych elementów w specyficznym formacie JSON. Podczas, gdy szczegółowy format muszą znać jedynie programiści własnych rozwiązań wykrywania, trzeba wiedzieć, że zwracana jest lista par makro → wartość. Na przykład, pozycja "net.if.discovery" może zwrócić dwie pary: "{#IFNAME}" → "lo" i "{#IFNAME}" → "eth0".

Makra te następnie są używane w nazwach, kluczach i innych polach prototypów, które są podstawą do stworzenia rzeczywistych pozycji, wyzwalaczy i wykresów dla każdego wykrytego elementu. Makr tych można używać w:

• dla prototypów pozycji w
  • nazwach
  • kluczach
  • OID SNMP
  • formułach pozycji obliczanych
  • skryptach SSH i Telnet
  • parametrach pozycji monitorowania baz danych
• dla prototypów wyzwalaczy w
  • nazwach
  • wyrażeniach (zarówno przy odwołaniach do prototypu klucza pozycji jak i jako niezależne stałe)
• dla prototypów wykresów w
  • nazwach

Gdy serwer otrzyma wartość dla pozycji wykrywania, szuka par makro → wartość i dla każdej pary, z wykorzystaniem odpowiednich prototypów, generuje rzeczywiste pozycje, wyzwalacze i wykresy. W przykładzie powyżej dla "net.if.discovery", serwer powinien wygenerować jeden zestaw pozycji, wyzwalaczy i wykresów dla interfejsu lokalnego "lo", i drugi zestaw dla interfejsu "eth0".

Następne sekcje ilustrują szczegółowo proces opisany powyżej, i mogą być używane jako schemat postępowania przy wykrywaniu systemów plików, interfejsów sieciowych czy identyfikatorów OID SNMP. Ostatnia sekcja opisuje format JSON dla pozycji wykrywania daje przykład własnej implementacji wykrywania systemu plików z wykorzystaniem skryptu Perl.

3.1 Wykrywanie systemów plików

Żeby skonfigurować wykrywanie systemów plików, należy:

• Przejść do: Konfiguracja → Szablony
• Kliknąć na Wykrywanie w wierszu odpowiedniego szablonu

• Kliknąć na Utwórz regułę wykrywania w prawym górnym rogu ekranu
• Wypełnić szczegóły w formularzu

Po utworzeniu reguły, należy przejść do pozycji dla tej reguły i utworzyć prototyp pozycji naciskając "Utwórz prototyp pozycji". Zauważ, jak jest używane makro {#FSNAME}, gdy wymagana jest nazwa systemu plików. Podczas przetwarzania reguły wykrywania, makro to jest zamieniane na wykryty system plików.

Można utworzyć kilka prototypów pozycji, dla każdej metryki systemu plików, która nas interesuje:

Następnie, w podobny sposób tworzymy prototypy wyzwalaczy:

Oraz prototypy wykresów:

Ostatecznie, mamy utworzoną regułę wykrywania wyglądającą jak ta poniżej. Posiada pięć prototypów pozycji, dwa prototypy wyzwalaczy i jeden prototyp wykresu.

Uwaga: Żeby skonfigurować prototypy hostów, należy spojrzeć do konfiguracji prototypu hosta w monitorowaniu maszyn wirtualnych.

Ekrany poniżej ilustrują, jak wykryte pozycje, wyzwalacze i wykresy wyglądają w konfiguracji hosta. Wykryte elementy poprzedzone są złotym linkiem do reguły wykrywania, z której pochodzą.

Pozycje (tak jak i wyzwalacze i wykresy) utworzone przez niskopoziomowe reguły wykrywania, nie mogą być ręcznie usunięte. Jednakże, zostaną automatycznie usunięte, jeżeli wykryty element (system plików, interfejs, itp.) nie będzie już wykrywany (lub nie będzie już zgodny z filtrem). W tym przypadku pozycje będą usuwane po ilości dni zdefiniowanych w polu Okres przechowywania utraconych zasobów; wyzwalacze i wykresy będą usuwane od razu.

Gdy wykrywane elementy przejdą w stan 'Nie można wykryć', na liście pozycji pojawi się pomarańczowa ikona czasu życia. Po przesunięciu myszy nad znacznik pojawi się informacja o ilości dni pozostałych do usunięcia danej pozycji.

3.2 Wykrywanie interfejsów sieciowych

Wykrywanie interfejsów sieciowych odbywa się identycznie, jak wykrywanie systemów plików, z wyjątkiem tego, że używa się klucza reguły wykrywania "net.if.discovery" zamiast "vfs.fs.discovery" i makra {#IFNAME} zamiast {#FSNAME} w filtrach i prototypach pozycji/wyzwalaczy/wykresów.

Przykłady prototypów pozycji, które można utworzyć bazując na "net.if.discovery": "net.if.in[{#IFNAME},bytes]", "net.if.out[{#IFNAME},bytes]".

Więcej informacji na temat filtrów można zobaczyć powyżej.

3.3 Wykrywanie identyfikatorów OID SNMP

W tym przykładzie, wykonamy wykrywanie SNMP switch'a. Najpierw, należy przejść do "Konfiguracja" → "Szablony".

Żeby wprowadzić regułę wykrywania dla szablonu, należy kliknąć na link w kolumnie "Wykrywanie".

Następnie, nacisnąć "Utwórz regułę wykrywania" i wypełnić szczegóły w formularzu jak na poniższym ekranie.

W przeciwieństwie do wykrywania systemu plików lub interfejsów sieciowych, pozycja nie musi mieć klucza "snmp.discovery" - typ pozycji Agent SNMP jest wystarczający.

Podobnie jak w poprzednich przykładach, pozycja wykrywania generuje dwa makra dla każdego wykrytego elementu: {#SNMPINDEX} i {#SNMPVALUE}. W przypadku, gdy chcemy odfiltrować interfejsy loopback ze zwracanych wartości w polu filtra "Makro" należy wprowadzić "{#SNMPVALUE}" a w polu tekstowym "Regexp" należy wprowadzić wyrażenie regularne "^([^l]|l$)[^o]?". Więcej informacji na temat filtrów można zobaczyć powyżej.

W polu "OID SNMP", należy wprowadzić OID, który pozwoli wygenerować wartość dla tych makr.

Żeby zrozumieć, co mamy na myśli, przedstawiamy snmpwalk z naszego switch'a:

$ snmpwalk -v 2c -c public 192.168.1.1 IF-MIB::ifDescr
       IF-MIB::ifDescr.1 = STRING: WAN
       IF-MIB::ifDescr.2 = STRING: LAN1
       IF-MIB::ifDescr.3 = STRING: LAN2

Makro {#SNMPINDEX} przyjmie wartość z części OID, która jest za ifDescr (w tym przykładzie: 1, 2, 3). Makro {#SNMPVALUE} przyjmie wartość odpowiadającą OID (tutaj: WAN, LAN1, LAN2). Zatem, nasza pozycja "snmp.discovery" zwróci trzy pary makro → wartość:

{#SNMPINDEX} → 1   {#SNMPVALUE} → WAN
       {#SNMPINDEX} → 2   {#SNMPVALUE} → LAN1
       {#SNMPINDEX} → 3   {#SNMPVALUE} → LAN2

Kolejny ekran ilustruje, jak można użyć tych makr w prototypach pozycji:

Ponownie, tworzymy tyle prototypów pozycji, ile trzeba:

Jak również prototypów wyzwalaczy:

I prototypów wykresów:

Podsumowanie naszej reguły wykrywania:

Po uruchomieniu serwera, utworzy rzeczywiste pozycje, wyzwalacze i wykresy, bazując na wartościach zwracanych przez "snmp.discovery". W konfiguracji hosta poprzedzone one będą złotym linkiem do reguły wykrywania, z której pochodzą.

3.4 Tworzenie własnych niskopoziomowych reguł wykrywania

Istnieje również możliwość utworzenia całkowicie nowych niskopoziomowych reguł wykrywania, wykrywających dowolne typy elementów - na przykład, bazy danych na serwerze baz danych.

Żeby to zrobić, należy utworzyć własne pozycje zwracające JSON, określający znalezione obiekty i opcjonalnie - jakieś ich właściwości. Ilość makr dla elementu nie jest ograniczona - podczas gdy wbudowane reguły wykrywania zwracają jedno lub dwa makra (na przykład, dwa dla wykrywania systemu plików), możliwe jest zwrócenie większej ilości.

Wymagany format JSON najlepiej ilustruje przykład. Zakładamy, że mamy uruchomionego starego agenta Zabbix 1.8 (jednego z tych, który nie wspiera "vfs.fs.discovery"), ale nadal chcemy wykrywać systemy plików. poniżej przedstawiamy prosty skrypt Perl dla Linuxa, który wykrywa zamontowane systemy plików i zwraca JSON, który zawiera zarówno nazwę systemu plików jak i jego typ. Jedną z metod użycia jest wykorzystanie UserParameter z kluczem "vfs.fs.discovery_perl":

#!/usr/bin/perl
       
       $first = 1;
       
       print "{\n";
       print "\t\"data\":[\n\n";
       
       for (`cat /proc/mounts`)
       {
           ($fsname, $fstype) = m/\S+ (\S+) (\S+)/;
           $fsname =~ s!/!\\/!g;
       
           print "\t,\n" if not $first;
           $first = 0;
       
           print "\t{\n";
           print "\t\t\"{#FSNAME}\":\"$fsname\",\n";
           print "\t\t\"{#FSTYPE}\":\"$fstype\"\n";
           print "\t}\n";
       }
       
       print "\n\t]\n";
       print "}\n";

Przykładowe wyjście (przeformatowane dla wygody) pokazano poniżej. JSON dla własnych sprawdzeń wykrywania ma taki sam format.

{
         "data":[
         
         { "{#FSNAME}":"\/",                           "{#FSTYPE}":"rootfs"   },
         { "{#FSNAME}":"\/sys",                        "{#FSTYPE}":"sysfs"    },
         { "{#FSNAME}":"\/proc",                       "{#FSTYPE}":"proc"     },
         { "{#FSNAME}":"\/dev",                        "{#FSTYPE}":"devtmpfs" },
         { "{#FSNAME}":"\/dev\/pts",                   "{#FSTYPE}":"devpts"   },
         { "{#FSNAME}":"\/",                           "{#FSTYPE}":"ext3"     },
         { "{#FSNAME}":"\/lib\/init\/rw",              "{#FSTYPE}":"tmpfs"    },
         { "{#FSNAME}":"\/dev\/shm",                   "{#FSTYPE}":"tmpfs"    },
         { "{#FSNAME}":"\/home",                       "{#FSTYPE}":"ext3"     },
         { "{#FSNAME}":"\/tmp",                        "{#FSTYPE}":"ext3"     },
         { "{#FSNAME}":"\/usr",                        "{#FSTYPE}":"ext3"     },
         { "{#FSNAME}":"\/var",                        "{#FSTYPE}":"ext3"     },
         { "{#FSNAME}":"\/sys\/fs\/fuse\/connections", "{#FSTYPE}":"fusectl"  }
         
         ]
       }

Następnie, w polu "Filtr" reguły wykrywania można jako makro określić "{#FSTYPE}" a jako wyrażenie regularne można wprowadzić "rootfs|ext3".